• Tekstura gleby
    crop soil texture
    Gleby średnio ciężkie, bez zalegającej wody
  • Min. temperatura
    crop temperature icon
    Kiełkowanie od 8°C, optymalne w temperaturze 12°C i wyższej
  • pH
    Kukurydza na kiszonkę crop pH value
    tolerowane są gleby od lekko kwaśnych do lekko zasadowych; optymalne pH: 7,0
  • Zapotrzebowanie na wodę
    Kukurydza na kiszonkę crop rainfall value
    Min. 300 l/m2
  • Jarowizacja
    Kukurydza na kiszonkę crop vernalisation
    -
  • Gęstość roślin
    crop density
    Według odmiany 9–11 nasion/m²
  • Głębokość siewu
    crop seeding depth
    3-6cm
Kukurydza na kiszonkę

Kukurydza na kiszonkę preferuje gleby bogate w składniki pokarmowe i o wysokiej zawartości materii organicznej. Ze względu na wynoszenie całej rośliny, absolutnie konieczna jest kompensacja w cyklu roboczym. Podobnie jak kukurydza na ziarno, kukurydza na kiszonkę potrzebuje dobrze wentylowanych gleb i jest wrażliwa na zbite gleby i ich problemy strukturalne. Korzyści przynosi odpowiednia bryła korzeniowa, a zatem i funkcja spulchniania międzyplonów.


Jako roślina typu C4, kukurydza ma stosunkowo niskie zapotrzebowanie na wodę w stosunku do plonów, ale potrzebuje dużej ilości ciepła i składników pokarmowych z powodu wysokiej wydajności.
Istnieje szeroki zakres odmian, umożliwiający znalezienie odpowiedniej odmiany kukurydzy dla każdego stanowiska i odpowiednich warunków dojrzewania. Dojrzewanie różnych odmian określa się w tak zwanym indeksie dojrzałości i mieści się ono w zakresie od ok. FAO 200 i powyżej FAO 400.
Kukurydza na kiszonkę nadaje się również do uprawy na obszarach ponad poziomem morza i dlatego można ją znaleźć na prawie wszystkich obszarach rolniczych.

Kluczowe fakty
  • Należy zwrócić uwagę na wrażliwość na fosfor i potas
  • Nawożenie podglebia fosforem na glebach zimnych
  • Przed uprawą należy wykorzystać mocznik jako nawóz azotowy
  • Opóźnienie zbiorów ze względu na zbyt późne drugie dawkowanie azotu
Ogólne informacje
Ogólne informacje
Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe
Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe
Nawożenie
Nawożenie
KUKURYDZA — SZEROKO STOSOWANA I WYDAJNA

Ziarno kukurydzy jest zwykle wykorzystywane jako pasza. Ponadto roślina jest surowcem do produkcji biogazów o maksymalnej wydajności.
Niezależnie od recyklingu, duża część całej rośliny jest zawsze cięta i kiszona. Właściwy czas zbioru przy wysokiej zawartości cukru i skrobi ma pozytywny wpływ na jakość kiszonki.


Kukurydza na kiszonkę jest tak samo łatwa w uprawie co kukurydza na ziarno. Przy obsadzie ok. 9–11 nasion na m², stosuje się herbicyd kukurydziany, zarówno przed wschodem jak i po wschodzie, do fazy 6 liści.
Szczególnie w przypadku rotacji upraw z wykorzystaniem użytków zielonych i paszy, zwiększone zagrożenie szkodnikami może być spowodowane przez larwy sprężyków. Pomocne wówczas staję się wykorzystanie skutecznych środków owadobójczych lub przedsiewnych granulek.


W przypadku wysokiego udziału kukurydzy w rotacji upraw, należy przede wszystkim uważać na omacnicę prosowiankę i stonkę kukurydzianą. Głownia kukurydzy jako choroba grzybowa odgrywa ważną rolę, w zależności od odmiany i warunków pogodowych.


Choroby grzybowe są łatwo przenoszone na kukurydzę z poprzednich upraw. Infekcje te są wykrywane po zbiorze w wartościach mykotoksyn plonu. Mały udział kukurydzy w rotacji upraw, bez nadmiernego, jednostronnego nawożenia azotem i stosowanie mniej wrażliwych odmian mają poważny wpływ na te rezultaty. Fungicydy do ochrony kukurydzy są obecnie stosowane wyłącznie na etapie produkcji siewek.

Kukurydza na kiszonkę related desktop image Kukurydza na kiszonkę related tablet image Kukurydza na kiszonkę related mobile image
Nawożenie kukurydzy: istotna jest właściwa ilość N, P i K.
Kukurydza na kiszonkę, podobnie jak wszystkie uprawy okopowe, ma wysokie zapotrzebowanie na azot, a także spore zapotrzebowanie na fosforany i potas. Fosforany są często słabo dostępne dla młodej kukurydzy, zwłaszcza w wilgotnych i chłodnych warunkach, ale także w bardzo suchych warunkach lub gdy gleba jest zbita. We wczesnej fazie rozwoju system korzeniowy kukurydzy jest nadal słabo rozwinięty. Niedobór fosforanów powoduje wzrost zawartości antocyjanów w liściach i łodygach, co często objawia się czerwonym lub fioletowym zabarwieniem. Bogata w azot i potas gnojowica wymaga szczególnej uwagi w kwestii zachowania równowagi fosforanowej. Potas przy nawożeniu kukurydzy kontroluje pobieranie wody i reguluje działanie aparatów szparkowych. Ponadto potas wpływa na asymilację ziaren. Część zapotrzebowania na składniki pokarmowe kukurydzy pokrywa cykl z wykorzystaniem obornika bydlęcego lub ponownym wykorzystaniem pozostałości fermentacyjnych z roślin do produkcji biogazu. Ze względu na to, że zbierana jest cała roślina, wynoszona jest również cała ilość dostarczanych składników pokarmowych, dlatego w strategii nawożenia należy ją traktować inaczej niż kukurydzę na ziarno. Potas najlepiej stosować z fosforem i azotem w formie kompleksowego nawozu przed uprawą lub jako dodatek do nawozów naturalnych.
Zapotrzebowanie i wymagania pokarmowe kukurydzy na kiszonkę

Element

Pobieranie

(Jednostka/t produkcji)

Usuwanie

(Jednostka/t produkcji)

Wrażliwość na niedobór

N

12

12

Bardzo wrażliwy

P2O5

4.2

4.2

Bardzo wrażliwy

K2O

12

12

Bardzo wrażliwy

MgO

1.9

1.9

Wrażliwy

SO3

2.2

2.2

Wrażliwy

TE

Cynk (Zn) od fazy 6 liści, bor (B) zwiększają żyzność 

Tabela pokazuje pobranie i wynoszenie składników pokarmowych na tonę suchej masy kukurydzy na kiszonkę. Zatem kukurydza na kiszonkę potrzebuje głównie azotu, fosforu i potasu. W odpowiednich ilościach muszą być również dostępne siarka i magnez. Przykład: Kukurydza na kiszonkę o plonie 20 t/ha potrzebuje 240 kg N/ha. Zakładając, że z gleby pobrana zostanie pewna ilość uzupełnionego azotu (np. 40 kg N/ha) i 20 kg N/ha z poplonów roślin strączkowych, wówczas dodać należy 180 kg N/ha w formie nawozu. Jako że zebrana zostaje cała roślina,te 240 kg/ha zostanie wyniesione z pola
Zalecenia dotyczące właściwego nawozu dla kukurydzy na kiszonkę
Kukurydza na kiszonkę potrzebuje składników pokarmowej w skoncentrowanej formie, szczególnie w pierwszej fazie rozwoju rośliny. Później większość składników pokarmowych jest tylko przekształcana w roślinie lub wykorzystywana do wchłaniania wody (potas).

Większość nawozu jest dostarczana przedsiewnie
Całkowite zapotrzebowanie kukurydzy na ziarno na składniki pokarmowe może zostać podane w jednej dawce przed uprawą. Największe zapotrzebowanie na składniki pokarmowe występuje w pierwszej fazie wzrostu, a dawkowanie kilkukrotne nie przełożyło się na wzrost plonów. Nawozy fosforanowe i potasowe najlepiej stosować również przedsiewnie lub bezpośrednio przy wysiewie. Obornik stosuje się w glebie przed siewem. Zbyt późne stosowanie azotu mineralnego zwiększa ryzyko spalenia liści i opóźnienia dojrzewania z powodu spóźnionego działania. Przy stosowaniu mocznika i obornika bydlęcego, jeżeli nie rozłożą się one w glebie bezpośrednio po użyciu, należy spodziewać się strat azotu do atmosfery,

Jedynie przy wysokich oczekiwaniach co do plonów, a zatem przy wysokim zapotrzebowaniu kukurydzy na azot (N), a także przy glebach lekkich (ryzyko wymywania azotu!), odpowiednie będzie rozdzielenie na kilka dawek. Jedna trzecia planowanej ilości azotu jest podawana najpóźniej w fazie 2 do 4 liści. Dawkowanie w okresie późniejszym zwiększa ryzyko spalenia liści i opóźnionego dojrzewania. Skutkuje to większym zawilgoceniem ziarna.

Nawożenie podglebia nawozem NP przynosi korzyści w postaci plonów, szczególnie na glebach ciężkich, przy niskich temperaturach i glebach o niskiej zawartości fosforanów ponieważ rośliny o małych korzeniach mogą być nawożone pasowo. Z tymczasowym niedoborem fosforanów we wczesnej fazie rozwoju można sobie bardzo dobrze poradzić korzystając ze stężonego, płynnego nawozu fosforanowego lub z użyciem rozpuszczalnych w wodzie soli pokarmowych.

Wapnowanie można wykonać przed siewem kukurydzy na kiszonkę lub nawet jesienią. Maksymalna ilość CaO powinna wynosić 1.500 kg/ha - najlepiej w postaci węglanu wapnia, a aby nie unieruchamiać boru, nie powinna ona zostać przekroczona.
Parametry plonu kukurydzy na kiszonkę:
• Liczba roślin/m²
• plon świeżej masy na roślinę
• zawartość suchej masy w %.
Plonowanie  kukurydzy wynika z optymalnej obsady ok. 9–11 roślin na m² i mocnych roślin ze stabilnymi, długo rosnącymi łodygami. Przy dużym zagęszczeniu w podłożu podczas zbiorów szczególnie ważne są jednak silne i zdrowe kolby kukurydzy na kiszonkę.
Kukurydza na kiszonkę related desktop image Kukurydza na kiszonkę related tablet image Kukurydza na kiszonkę related mobile image

Pierwsza dawka

Pierwsza dawka  image

Druga dawka

Druga dawka  image

Pierwsza dawka

Pojedyncza dawka całkowitego zapotrzebowania na składniki pokarmowe dla optymalnego nawożenia kukurydzy. Kukurydza potrzebuje składników pokarmowych w pierwszej fazie wzrostu aż do kwitnienia. Dla plonowania optymalne jest zatem nawożenie przedsiewne. Dzięki odpowiedniej formule NPK, wszystkie wymagane składniki pokarmowe mogą być dostarczane w jednej dawce. Nawożenie kukurydzy azotem w zależności od późniejszego pobrania z gleby, oparte jest na pobraniu ilości odpowiadającej ok. 160–180 kg N/ha. Ważne jest dawkowanie rozpuszczalnych w wodzie głównych składników pokarmowych — począwszy od fazy 6 liści zaczyna się szybki dzienny przyrost zielonej masy, co wiąże się z wysoką szybkością wchłaniania składników pokarmowych wynoszącą kilka kg/ha na dzień. Przy stosowaniu obornika bydlęcego i gnojówki biogazowej, położenie nacisku na nawożenie kukurydzy fosforem zapewnia pożądane plony.

Druga dawka

Ostatnie nawożenie w fazie 2 do 4 liści Przy wysokich oczekiwaniach co do plonów, a zatem przy wysokim zapotrzebowaniu na azot, a także przy glebach lekkich, w celu obniżenia strat powodowanych przez wymywanie, nawożenie azotem należy podzielić na 2 dawki. W takim przypadku jedna trzecia całkowitej ilości azotu powinna zostać wykorzystana w formie szybko działającego azotu azotanowego, w fazie 2 do 4 liści. Późniejsze nawożenie nie przynosi wyższych plonów, za to niesie ryzyko spalenia liści i opóźnionego dojrzewania.