Dziękujemy!
Otrzymaliśmy informację o Twojej rejestracji, a niebawem na Twój adres e-mail zostanie wysłany e-mail weryfikacyjny.
Prosimy dokończyć rejestrację klikając link znajdujący się w wiadomości.
Ciągłe usuwanie składników odżywczych bez wymiany ich przez nawożenie doprowadzi do wyjałowienia gleby. Oznacza to zmniejszenie ilości składników odżywczych, głównie potasu i fosforu, co wpłynie na plony i długoterminową żyzność gleby. Pomijanie fosforu i potasu jest fałszywą ekonomią; oba składniki odżywcze muszą być stosowane regularnie, aby zapobiec zmniejszeniu plonów w przyszłości.
Nawet jeśli nawożenie fosforu i potasu zwiększa plony tylko w niewielkim stopniu na odpowiednio zaopatrzonych glebach, nadal zaleca się uzupełnianie tych składników odżywczych, które są usuwane przez zbiory. W ten sposób utrzymuje żyzność gleby na wysokim poziomie i wymaga tylko umiarkowanych ilości nawożenia P i K (pobór przez zbiory).
Tylko bardzo mały procent całkowitego potasu i fosforu w glebach jest dostępny do wykorzystania przez rośliny. Większość tych składników odżywczych staje się powoli dostępne w długim okresie. Nawożone P i K powoli uzupełnia te wymienne i niewymienne pule. Dlatego wystarczająca ilość P i K w roztworze gleby jest zabezpieczona tylko wtedy, gdy zapasy tych pierwiastków są odpowiednio wysokie. Dlatego zubożenie tych pierwiastków ma długotrwałe konsekwencje dla plonów i niemożliwe jest osiągnięcie wcześniejszych poziomów plonów nawet przy odpowiednim nawożeniu, gdy poziom P i K w glebie jest niski.
Nawożenie fosforu i potasu opiera się na poborze upraw w płodozmianie i rozważa następujące kwestie:
Nawozy są niezbędne do produkcji, zwiększając zarówno ilość, jak i jakość oraz znacząco wpływając na dochody z rolnictwa.
