Dziękujemy!
Otrzymaliśmy informację o Twojej rejestracji, a niebawem na Twój adres e-mail zostanie wysłany e-mail weryfikacyjny.
Prosimy dokończyć rejestrację klikając link znajdujący się w wiadomości.
Azot i siarka mają wiele wspólnego. Uzupełniają się one wzajemnie, ponieważ są ze sobą związane ze względu na kilka wspólnych procesów fizjologicznych z centralną rolą w syntezie białek. W białkach na każde 15 części azotu znajduje się jedna część siarki, co oznacza, że stosunek N:S powszechnie wynosi 15:1 dla większości roślin uprawnych, ale może być znacznie wyższy w przypadku niektórych roślin (np. rzepaku).
Zgodnie z „Teorią minimum” zbyt duża ilość azotu powoduje niedobór siarki, a jednocześnie niedobór siarki ogranicza pobieranie azotu. Dlatego odpowiednie zaopatrzenie w siarkę zwiększa efektywność wykorzystania azotu.
Ponieważ azot i siarka mają wspólne procesy fizjologiczne, wykazują wspólne objawy niedoboru. Żółknięcie roślin jest głównym objawem, który rozpoczyna się od końcówki liści do podstawy w dół na dolnych (starszych) liściach w przypadku niedoboru azotu, podczas gdy niedobór siarki pokazuje się najpierw na młodych liściach.
